میرنیوز
برنده جایزه بوکر: طنز راهی برای مقابله سریلانکایی‌ها با مشکلات است
2022-12-11T08:25:00+03:30
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شهان کاروناتیلاکا نویسنده سریلانکایی برنده جایزه بوکر در سال 2022 شد.
رمان «هفت ماه معالی آلمیدا» در انگلیس توسط انتشارات «Sort of Books» منتشر شده است، در حالی که حقوق شبه قاره هند که شامل مجوز انتشار و توزیع کتاب در سریلانکا می‌شود در اختیار انتشارات پنگوئن رندوم هاوس در هند است.
داستان این رمان درباره عکاسی به نام معالی آلمیدا است که در بحبوحه جنگ داخلی در سال 1990 در خواب می‌میرد. معالی که نمی‌داند چه کسی او را کشته، هفت ماه دارد تا با افرادی که بیشتر دوستشان دارد، تماس بگیرد و آنها را به سوی عکس‌های پنهانی از جنایات جنگ داخلی هدایت کند، عکس‌هایی که سریلانکا را تکان خواهد داد.
شهان کاروناتیلاکا 47 ساله پس از مایکل اونداتیه دومین نویسنده سریلانکایی است که این جایزه را از آن خود کرده است. اونداتیه در سال 1992 با رمان «بیمار انگلیسی» برنده بوکر شد.
این نویسنده اخیراً در گفت‌وگویی با سایت جایزه بوکرز که یورو نیوز آن را منتشر کرده است به شرح چرایی نوشتن این رمان پرداخته است.
او در این گفت‌وگو می‌گوید، شوخ‌طبعی سریلانکایی‌ها زبانزد همه است و این راهکاری برای مقابله با ناملایمات در این کشور است.به همین دلیل من زبان طنز و شوخ‌طبعی را برای کتابم انتخاب کردم. این گفت‌وگو به شرح ذیل است:
اولین حسم این است که شانس همراهم بود، چون از میان انبوهی از کتاب‌های بسیار خوب نام من انتخاب شد، اما نکته دوم اینجاست که با معرفی کتابم بازاری غیرقابل تصور برایم ایجاد شده که از انگلستان آغاز شده است. البته اجازه دهید بگویم شانس اینگونه همراهم شد که دقیقا کتابم درباره هرج و مرج در کشور سریلانکا درست زمانی منتشر می‌شود که ناآرامی‌های اخیر در این کشور به صدر اخبار بین‌المللی تبدیل شده و همه اخبار مربوط به زادگاه من را دنبال می‌کنند.
اگر بخواهم از حسم کامل‌تر بگویم باید بگویم برخلاف شخصیت اصلی رمانم یعنی «معالی آلمیدا» من اصلا اهل قمار نیستم و براساس واقعیت‌ها زندگی می‌کنم و اصلا انتظار ندارم که دوباره چرخ گردون به نام من برسد.
سال 2009 بعد از پایان جنگ داخلی درست زمانی که همه مشغول گمانه‌زنی درباره تعداد کشته‌شده‌ها و مجروحان بودند به این نتیجه رسیدم که یک کتاب که از زبان یکی از همان قربانیان باشد می‌تواند گویای واقعیت‌ها باشد. راستش را بخواهید من اینقدر شجاع نبودم که درباره حال حاضر کشورم بنویسم. از این رو تصمیم گرفتم گذشته را پیش‌بکشم تا مخاطبان خودشان به نتیجه برسند. اینجا بود که تقویم زندگی خودم را نزدیک به دودهه عقب کشیدم و در ماشین زمان رفتم به سال 1989 میلادی.
برای اینکه بخواهم پاسخ شما را بدهم باید بگویم من خیلی کند کار می‌کنم برای همین نوشتن این کتاب را از سال 2014 میلادی شروع کردم. گاهی اوقات تا مرز پایان کتاب رفتم اما به این نتیجه رسیدم که باید ادامه دهم. روند کار اینگونه بود که ابتدا درباره سال 1989 باید کلی تحقیق می‌کردم. داستان‌های مختلف را جمع می‌کردم و روی ورق‌یادداشت می‌کردم. گفته‌های مشابه را با یک روایت اصلی جایگزین می‌کردم. بعد از این شروع به تایپ کردم هر فصل را تمام می‌کردم و میرفتم سراغ بعدی. روند نوشتن رمانم به گونه‌ای بود که با یک فرایند زنده روبرو بودم گویی کارم ضربان داشت. معتقدم داستان باید خود مسیر تکمیل را مشخص کند، بنابراین معالی قطعا خودش من را مدیریت می‌کرد نه من او را تاجایی که بعد از 5 سال خواندنی شد.
ببینید صادقانه بگویم حس بسیار خوبی برای من ایجاد شده است، ولی باور کنید فکر می‌کنم شاید این جایگاه اگر با یک ناشر بزرگ قرارداد داشتم میسر نمی‌شد، چون ناشران بزرگ معمولا به دنبال نویسندگان معتبر می‌روند و کمتر شاید برای من میدانی باشد. هرچند بالاخره نام من در کنار نویسنده‌های مشهور دیگری مثل مارک الینگهام یا ناتانیا جانسز دیده شد. اما درباره کار با یک انتشارات کوچک خصوصی تنها مشکل من کرونا بود که فاصله می‌انداخت. که آن هم با کمک فناوری‌های نوین تا حدودی برطرف شد. نتیجه نهایی این بود که ما با یک کار تیمی خوب به موفقیت رسیدیم.
ببینید به‌هرحال هر نفر برداشتی از ماجرا دارد، اما واقعیت اینجاست که در بخش‌های ابتدایی تلاش کردم به نوعی مخاطب را با داستان همراه کنم و راز و رمزهایی هم در آن نهفته شده است، در ادامه زندگی سیاسی یا خود سیاست را هم به تعادل روایت کردم. یعنی در یک مثلث عاشقانه سعی کردم روایت اصلی را قرار دهم. هرچند امیدوارم مخاطبان زیاد در این مثلث عاشقانه گرفتار نشوند و روح اصلی ماجرا را دریابند.
قبلا هم اشاره کردم سال 1989 تاریک‌ترین سال زندگی در حافظه من بود. جنگ و خون‌ریزی و قیام مارکسیستی، حضور نظامیان خارجی و جوخه‌های ضد تروریستی دولتی که هرزمان ممکن بود به گروهی از مردم عادی حمله کنند. این زمان برای من به معنی ترور، ناپایداری، بمب، انفجار، جسد و بوی تعفن است. اما واقعیت اینجاست که یکی دو سال بعد همه مهاجمان مرده بودند. پس من بادرنظر گرفتن اینکه جنایت‌کاران حکم ارواح را داشتند، امنیت را حس کردم و همین امنیت را برای مخاطبان می‌خواهم.
ببینید نوشته‌ها، گزارش‌ها و مستندهای بسیاری درباره مشکلات اعتراض‌های سریلانکا تولید یا چاپ شده است که بیشتر صفوف طولانی بنزین، گرانی، جنگ‌های سیاسی و سخنان روسای جمهوری را پوشش داده بود ولی فراموش نکنیم مشکلات اقتصادی و گرفتاری مردم با ترور و وحشت حضور "تامیل" ها در جامعه قابل مقایسه نیست. من دقیقا هدفم حس وحشت و ترس است. همه ما دعا می‌کنیم که اینگونه بماند.
خوب اینجا باید کمی توضیح بیشتر بدهم. علی‌رغم اینکه در بسیاری از گزارش‌ها، نوشته‌ها، کتاب‌ها و ... سریلانکا مکانی بسیار خطرناک و دلهره‌آور مطرح شده اینگونه نیست. سریلانکایی‌ها در طنز بسیار مشهور و متخصص هستند. اجازه دهید بگویم که طنز و خنده یک راهکار مقابله استراتژیک ما دربرابر وحشت و دلهره یا مشکلات روزمره است. پس خنده مکانیسم اصلی مقابله ما سریلانکایی‌ها با مشکلات است و من در کتابم از آن خوب استفاده کردم.
من در دوره تحقیقاتی که برای تکمیل کار انجام می‌دادم با هیچ روحی مواجه نشدم بنابراین نمی‌توانم درست پاسخ شما را بدهم. اصلا اجازه بدهید از شما بپرسم چه کسی گفته نوشته من درباره زندگی پس از مرگ است؟
به نظر من هر کتاب دارای روح و مشخصه‌های خاصی است که مخاطبان خاص خود را خواهد داشت، بنابراین من فکر می‌کنم هرکس که درباره سریلانکا و وقایع آن چیزی نمی‌داند، «هفت ماه معالی آلمیدا» بسیار مناسب است و بدون تردید برایش جذاب است.
قرار نیست من تا آخر عمرم فقط یک سبک کتاب بنویسم من درحال فعالیت برای انجام پروژه‌های متفاوتی هستم که امیدوارم مخاطبان آنها را ببینند.
انتهای پیام/
منبع : خبرگزاری تسنیم
کلمات کلیدی : میرنیوز هنر و ادبیات انقلاب اسلامی ادبیات کلاسیک ادبیات طنز کتاب و ادبیات
اشتراک گذاری :
آخرین اخبار فرهنگی
پیام تبریک برخی نهادهای فرهنگی درباره موشک‌باران اسرائیل
برای «بی‌بدن» و مفهومی به نام تعارضات اجتماعی
اگر مقابل دشمن شل بگیریم مشکل حل می شود؟ + صوت
«بعد از رفتن» و «روایت ناتمام سیما» مسافر مسکو شدند
بیانیه انجمن سینمای جوانان درباره پاسخ پهپادی و موشکی ایران
آخرین وضعیت گوینده رادیو در بیمارستان
هنرمندان درباره «وعده صادق» چه نوشتند؟
نمایش‌های کودک و ایرانی رونق‌بخش سالن‌های دولتی
تکلیف سریال رضا شفیعی‌جم روشن شد
تولید فصل دوم «سرزمین شعر» با ایده‌هایی جدید و پخته‌تر
دیپلماسی میان ایران و تاجیکستان مبتنی بر عشق است
افزایش حقوق ایثارگران در سال ۱۴۰۳ چقدر خواهد بود؟
دیدگاه قرآن درباره توان یهودیان اسرائیل در برابر رقیب
یاسینی رکورددار کنسرت در سال ۱۴۰۲ / در مسیر همایون یا یگانه
صادرات نوشت‌افزار ایرانی کلید خورد
قانون عفاف و حجاب برای همه مردم لازم‌الاجرا شد
تلاطم در بازار ظهیرالاسلام/ قیمت کاغذ تحریر افزایش یافت
سهم ۴۹درصدی تمساح خونی از گیشه تعطیلات/ پرویزخان درجا زد
شاعرانی که خود را "عطار" جا زدند
«محفل» بدون سلبریتی با خلاقیت و یک شبِ صدمیلیونی!
مهرداد صدقی با "آبنبات لیمویی" به نمایشگاه می‌آید
عملیات اجرایی آماده‌سازی نمایشگاه کتاب تهران آغاز شد
دژهای پوشالی یهود به دادشان نرسید
حمایت شاعران از "وعده صادق" ایران
گنبد آهنین چه می‌داند از صریر قیامت سجیل
جشن نیمه شعبان هیئت کجا برویم؟
شاعران به استقبال نیمه شعبان رفتند/ کاش، سَحر، خاک رهِ « مهدی موعود » شوم
بهترین دعاها در شب نیمه شعبان به روایت امام صادق (ع)
"پایان جنگ"، "عزل منتظری و بنی‌صدر" و "فوت احمد خمینی" موضوع گفت‌وگو با کارگردان "احمد"/ احمد آقا حتی یک «واو» به صحبت‌های امام دست نزد!
ویکی موعود با ۴۰ هزار مقالۀ تخصصی راه اندازی شد
