میرنیوز
جنایت بزرگ وهابی‌ها در بقیع/ چگونه وهابی‌ها موفق به شکستن مرقد امام حسین (ع) نشدند؟
2021-05-20T14:40:21+04:30
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امتحان مسلمانان به انواع بلا ماجرایی بود که سال‌ها قبل پیامبر(ص) از آن خبر داده بود. امروز و در زمانه ما انواع بلاها را می‌توان به چشم دید. نمونه‌اش وهابیت است که وحشیانه در گوشه و کنار دنیا به جان مسلمان‌ها و به خصوص شیعیان می‌افتند و از هیچ جنایتی هم دریغ ندارند؛ از حمله وحشیانه به مردم یمن تا همکاری و همدستی در انواع توطئه علیه مردم مظلوم دنیا. از ذبح کردن و سر بریدن شیعه‌های مظلوم و بی‌گناه تا حمله به زنان باردار و سر بریدن جنین‌ها. همه این‌ها گوشه‌ای از جنایت‌های آنها در طول فعالیت 280 ساله وهابیت است.
خبرگزاری تسنیم با مرور تاریخ، به نمونه‌هایی از بزرگترین فجایع و جنایت‌های فرقه ضاله وهابیت و مشارکت آنها با آل سعود اشاره کرده است.
سال 1187 قمری؛ حمله به ریاض و نجد
اولین منطقه‌ای که طعم تلخ جنگ و غارت وهابی‌ها را چشید، شهر ریاض در عربستان سعودی بود. چند سالی قبل از 1187 هجری قمری بود.
محمد بن عبدالوهاب، بنیان‌گذار فرقه ضاله وهابیت، با محمد بن سعود که جد آل سعود عربستان است، هم‌پیمان شد. همان زمان محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود که در منطقه درعیه در عربستان ساکن بودند، به قصد غارت و چپاول دارایی‌های مسلمانان به ریاض حمله کردند.
این جنگ حدود سی سال طول کشید. دلیل طولانی شدن جنگ هم آن بود که حاکم ریاض قدرت زیادی داشت و وهابی‌ها نمی‌توانستند به سادگی بر آن منطقه مسلط شوند.
تا اینکه در تابستان سال 1187 عبدالعزیز پسر محمد بن سعود لشکر زیادی فراهم کرد و به ریاض یورش برد. حمله آنها آن‌قدر وحشتناک بود که بسیاری از مردم در این جنگ کشته شدند و بقیه مردم شهر ریاض به همراه حکمران آنجا، همگی ریاض را ترک کردند و به منطقه دیگری به نام احسا پناه بردند. آنها غذا و آبی با خودشان نداشتند، به همین دلیل حدود چهارصد نفر از فراریان شهر ریاض در بیابان‌های بی آب و علف از تشنگی و گرسنگی مردند.
البته وهابی‌ها و آل سعود به همین کشتار اکتفا نکردند. آنها با وجود اینکه شهر ریاض را تصرف کرده و تمام اموال موجود در خانه‌های خالی را به غنیمت گرفته بودند، باز هم در بیابان‌ها به دنبال مردم فراری می‌گشتند و هر کسی را که از تشنگی و گرسنگی نمرده بود با شمشیر به قتل می‌رساندند و دارایی‌هایشان را غارت می‌کردند.
آنها خانه‌های خالی در ریاض را تصرف می‌کردند و همه اموال، اسلحه، مواد غذایی و وسایل خانه را به غنیمت می‌گرفتند و خانه‌ها و نخلستان‌ها را به تصرف خودشان درمی‌آوردند. نمونه دیگری از جنایت‌های وهابی‌ها در آن زمان در دشمنی‌هایشان با مسلمانان، کشتن مؤذن‌ها بود.
درواقع وهابی‌ها از اینکه بر روی منبرها اذان گفته شود و بر پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله یاد شده و بر آن حضرت درود بفرستند، ممانعت می‌کردند. به اندازه‌ای که مؤذن‌ها را می‌کشتند. در تاریخ نوشته شده که مرد صالح نابینایی اذان می‌گفت و بعد از اذان بر پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله درود فرستاد. وهابی‌ها او را دستگیر کردند و به دستور محمد بن عبدالوهاب کشتند.
سال 1214 قمری؛ حمله به نجف
وهابی‌های جنایتکار در سال 1214 هجری قمری برای اولین بار به عراق حمله کردند و مقصد اصلی یورش آنها حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام در نجف اشرف بود. در این حمله، عرب‌هایی از ولایت خزاعل مقابل آنها ایستادگی کردند و توانستند حدود سیصد نفر از آنها را بکشند.
یک سال بعد، یعنی در سال 1215 هجری قمری، هم گروه دیگری از وهابی‌ها برای انهدام حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام به سمت نجف حرکت کردند و این بار هم عده‌ای از عرب‌ها در برابرشان ایستادگی کرده و شکستشان دادند.
البته حمله به نجف اشرف به همین جا ختم نشد، بلکه تا ده سال بعد از آن هم به طور مستمر ادامه پیدا کرد. از جمله اینکه در سال 1216 هجری قمری هم وهابی‌ها بعد از حمله وحشیانه به کربلا، به سمت نجف حرکت کردند اما مردم نجف به دلیل آگاهی از کشتار و غارت کربلا با آمادگی به دفاع برخاستند.
حتی زن‌ها هم از خانه‌ها بیرون آمدند و مردهای خود را تشویق و تشجیع به دفاع می‌کردند تا اسیر وهابی‌ها نشوند. به همین ترتیب بود که وهابی‌ها نتوانستند وارد شهر نجف شوند.
سال 1216 قمری؛ حمله به کربلا
اندیشه تسلط بر اماکن مقدس شیعیان در عراق و غارت آنها، تصوری بود که آل سعود از همان ابتدا در سر داشتند؛ اما این اندیشه چگونه و بر چه اساسی در بین وهابی‌ها ایجاد شده بود؟
پاسخ این پرسش شاید همان نامه‌ای باشد که از عراق برای سفارت روسیه در ترکیه فرستاده شد که در آن نوشته شده بود: «در بین وهابی‌ها شهرت داشت که در کربلا ثروت غیرقابل توصیفی وجود دارد که چه‌بسا مانند آن در خزینه‌ها و گنجینه‌های شاه ایران هم نباشد. چون در طی قرن‌های گذشته هدیه‌های ارزشمندی مانند طلا و نقره و سنگ‌های گران قیمت و هدیه‌های کم‌نظیر به حرم امام حسین علیه السلام آورده شده است.»
همان طور که اشاره شد وهابی‌ها برای ورود به نجف اشرف مشکلات زیادی داشتند و هر بار با مقاومت مسلمانان مواجه می‌شدند. اما آنها با لشکر دوازده هزار نفری در سال 1216 هجری قمری توانستند به راحتی وارد کربلا شوند.
به این دلیل که در روز حمله وهابی‌ها، مردم شهر کربلا به مناسبت عید غدیر برای زیارت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به نجف رفته بودند و در کربلا تعداد کمی از مردم که عموماً افراد پیر و ناتوان یا کودکان بودند، باقی ماندند. به همین علت وهابی‌ها به آسانی وارد کربلا شدند و هر کسی را که دیدند کشتند.
در آن روز حدود سه هزار نفر از مردم کربلا کشته شدند و دارایی‌هایشان که قابل نبود، به غارت رفت. در تاریخ هم نوشته شده که در آن روز دویست شتر با زحمت غنیمت‌های غارت شده را از کربلا خارج کرد. البته در مواردی هم نوشته شده که کربلا در آن زمان حاکمی داشت که در دفاع از شهر کوتاهی کرده بود.
وهابی‌ها در این حمله، صندوق چوبی مرقد حبیب بن مظاهر را شکستند و سوزاندند و با آن در ایوان طرف قبله حرم، قهوه درست کردند. آنها قصد داشتند صندوق مرقد شریف امام حسین علیه السلام را هم بشکنند، اما چون بر روی آن شبکه‌های آهنی بود موفق به شکستن آن نشدند. البته آنها زمرد و یاقوت و جواهرات دیگر بر روی مرقد شریف را دزدیدند.
میرزا ابوطالب اصفهانی در سفرنامه خود نوشته است: «هنگام برگشت از لندن و عبور از کربلا و نجف، دیدم که قریب بیست و پنج هزار نفر وهابی وارد کربلا شدند و شعار اقتلوا المشرکین و اذبحوا الکافرین سر می‌دادند. آنها بیشتر از پنج هزار نفر را کشتند و زخمی‌ها حساب نداشت. صحن مقدس امام حسین علیه السلام از جسد کشته‌ها پر و خون از بدن‌های سر بریده شده، روان بود. بعد از یازده ماه بار دیگر به کربلا رفتم. دیدم که مردم آن حادثه دل‌خراش را نقل می‌کنند و گریه سرمی دهند به طوری که از شنیدن آن، موها بر اندام راست می‌شد.»
سال 1218 قمری؛ تخریب آثار بزرگان در مکه
سال 1218 قمری بود که وهابی‌ها بر مکه مسلط شدند و با وقاحت تمام، همه آثار بزرگان اسلام را تخریب کردند. آنها قبه زادگاه پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله، امام علی علیه السلام، حضرت خدیجه سلام‌الله علیها و حتی خلیفه اول را خراب و با خاک یکسان کردند.
حتی آثار باستانی اطراف بیت‌الله الحرام و روی زمزم را تخریب کرده و هر چه از صالحین باقی مانده بود از بین می‌بردند. هنگام تخریب هم طبل می‌زدند و رقص و آوازخوانی می‌کردند.
سال 1334 قمری؛ تخریب قبور ائمه بقیع علیهم السلام
وهابی‌ها بعد از اشغال مکه، به مدینه حمله کردند. این اتفاق در سال 1334 هجری قمری افتاد که آنها مدینه را اشغال کردند، مرقد مطهر ائمه اطهار علیهم السلام در بقیع و مرقدهای دیگر مانند ابراهیم فرزند پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله، قبر حضرت ام‌البنین مادر حضرت عباس علیه السلام، قبه عبدالله پدر پیغمبر صلی‌الله علیه و آله، اسماعیل پسر امام جعفر صادق علیه السلام و قبه همه صحابه و تابعین را بدون استثنا خراب کردند.
آن زمان ضریح فولادی ائمه بقیع علیهم السلام در اصفهان ساخته و مدینه حمل شده بود. اما وهابی‌ها این ضریح ائمه بقیع را از روی قبر امام حسن مجتبی، امام زین‌العابدین، امام محمد باقر و امام جعفر صادق علیهم السلام برداشته و بردند.
قبور عباس عموی پیغمبر صلی‌الله علیه و آله و فاطمه بنت اسد مادر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را که با قبور چهار امام همام، در زیر یک قبه بودند هم ویران کردند.
همچنین زادگاه امام حسن و امام حسین علیهماالسلام در مدینه، قبور شهدای بدر و بیت الاحزانی را که امام علی علیه السلام برای حضرت زهرا سلام‌الله علیها ساخته بود، تخریب کردند.
سال 1407 قمری؛ کشتار حاجیان ایرانی
نیروهای وهابی رژیم آل سعود در چهارم ذی‌الحجه 1407 قمری (9 مرداد 1366 شمسی) هزاران نفر از حاجیان بیت‌الله الحرام را به جرم سر دادن فریاد برائت از مشرکین در مکه به خاک و خون کشیدند و حتی آخوندهای درباری آنها فریاد می‌زدند و می‌گفتند: «اقتل المجوس اقتل المشرکین؛ مجوس و مشرکین را بکشید.» آنها با چوب و هر دست‌آویزی به جان حاجیان افتادند و آن‌قدر بر سر آنها می‌کوبیدند تا کشته شوند.
البته کشتن حاجیان به دست وهابی‌ها قبل از این هم اتفاق افتاده بود. نمونه‌اش در سال 1341 شمسی بود که وهابی‌ها با حاجیان یمنی که سلاحی برای دفاع نداشتند روبرو شدند. آنها ابتدا به حاجیان امان دادند اما وقتی بالای کوه رفتند و حاجیان در پایین کوه بودند، دهانه توپ‌ها را به سمت حاجیان گرفتند و همه آنها را به جز دو نفر کشتند که ماجرای این حمله وحشیانه توسط همان دو نفر نقل شده است.
سال 1413 قمری (1372 شمسی)؛ جنایت‌های طالبان وهابی در افغانستان
اواخر سال 1372 شمسی بود که یک گروه از وهابی‌ها با عنوان «طالبان» در افغانستان شروع به کشتن مسلمانان کرد. طالبان که از طرف عربستان و امریکا حمایت می‌شد، در شهریور سال 1375 شمسی کابل را تصرف کردند و شیعیان آن شهر را کشتند.
سال 1377 هم به مزار شریف حمله کردند و زنان و کودکان را از پشت‌بام‌ها به رگبار بستند و قتل‌عام کردند. بعد از آن به بیمارستان‌ها حمله کردند و بیماران شیعه را از روی تخت‌ها به شهادت رساندند. جنایت‌های طالبان به قدری بود که در سنگچارک و بامیان و یروان و کاپیسا، شکم زنان باردار شیعه را پاره می‌کردند و جنین آنها را بیرون کشیده و سر می‌بریدند.
سال 1426 قمری (1384 شمسی)؛ بمب‌گذاری در حرمین عسکریین و اهواز
وهابی‌ها در سال 1384 شمسی حوادث زیادی برای شیعیان ایجاد کردند. آن سال بمب‌گذاری‌های پیاپی در اهواز اتفاق می‌افتاد. بعد از دستگیری عاملان این بمب‌گذاری‌ها مشخص شد که از بین 46 نفر دستگیر شده، 44 نفر دارای عقاید وهابیت بودند.
طبق مستندات و اطلاعات موثق، این افراد از سوی اسرائیل، امریکا و انگلیس حمایت می‌شدند و از نیروهای وهابیت در ایران بودند. یک سال بعد این ماجرا در بغداد اتفاق افتاد و در انفجار بزرگی در مسجد تاریخی براثا در بغداد، بیشتر از 70 نفر کشته و 130 نفر هم زخمی شدند.
از طرف دیگر در اسفند ماه 1384 شمسی مقدار 215 کیلوگرم مواد منفجره در حرمین عسکریین منفجر شد که مرقد مطهر امام هادی و امام حسن عسکری علیهما السلام را به کلی تخریب کرد. دو سال بعد از آن هم که شیعیان حرم را تعمیر کردند، باز هم وهابی‌ها مناره‌های حرمین عسکریین را منفجر کردند. در این اقدام تروریستی، سقف سرداب غیبت حضرت ولی‌عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف هم به کلی فروریخته بود.
سال 1435 قمری (1393 شمسی)؛ حمله داعش
داعشی‌ها هم گروهی دیگر از وهابی‌ها هستند که خود را دولت اسلامی عراق و شام می‌نامند تا از این طریق ذهن مردم دنیا را نسبت به مسلمانان منفی کنند. رهبر این گروه شخصی به نام ابوبکر البغدادی از نیروهای سلفی است که از شبکه القاعده جدا شده است. او دوره‌های نظامی را در اسرائیل گذرانده و یا سرویس‌های جاسوسی امریکا ارتباطات نزدیکی دارد.
داعشی‌ها مدتی پیش به سوریه حمله کردند و جنایت‌های بسیاری در آنجا انجام می‌دهند. در عین حال به شهرهایی از عراق از جمله سامرا حمله کردند و تعداد زیادی از شهروندان سامرا را کشتند.
حتی پرچم القاعده را هم بر روی مسجدهای اهل سنت برپا می‌کردند. در عین حال تلاش می‌کردند تا به حرم مقدس امامین عسکریین علیهما السلام حمله کنند اما ارتش و نیروهای مردمی عراق مانع از این اقدام شد.
نویسنده و محقق: مریم مرتضوی
انتهای پیام/
منبع : خبرگزاری تسنیم
کلمات کلیدی : میرنیوز امام صادق (ع) اهل بیت پیامبر(ص) امام حسین (ع) قبرستان بقیع
اشتراک گذاری :
آخرین اخبار فرهنگی
پیام تبریک برخی نهادهای فرهنگی درباره موشک‌باران اسرائیل
برای «بی‌بدن» و مفهومی به نام تعارضات اجتماعی
اگر مقابل دشمن شل بگیریم مشکل حل می شود؟ + صوت
«بعد از رفتن» و «روایت ناتمام سیما» مسافر مسکو شدند
بیانیه انجمن سینمای جوانان درباره پاسخ پهپادی و موشکی ایران
آخرین وضعیت گوینده رادیو در بیمارستان
هنرمندان درباره «وعده صادق» چه نوشتند؟
نمایش‌های کودک و ایرانی رونق‌بخش سالن‌های دولتی
تکلیف سریال رضا شفیعی‌جم روشن شد
تولید فصل دوم «سرزمین شعر» با ایده‌هایی جدید و پخته‌تر
دیپلماسی میان ایران و تاجیکستان مبتنی بر عشق است
افزایش حقوق ایثارگران در سال ۱۴۰۳ چقدر خواهد بود؟
دیدگاه قرآن درباره توان یهودیان اسرائیل در برابر رقیب
یاسینی رکورددار کنسرت در سال ۱۴۰۲ / در مسیر همایون یا یگانه
صادرات نوشت‌افزار ایرانی کلید خورد
قانون عفاف و حجاب برای همه مردم لازم‌الاجرا شد
تلاطم در بازار ظهیرالاسلام/ قیمت کاغذ تحریر افزایش یافت
سهم ۴۹درصدی تمساح خونی از گیشه تعطیلات/ پرویزخان درجا زد
شاعرانی که خود را "عطار" جا زدند
«محفل» بدون سلبریتی با خلاقیت و یک شبِ صدمیلیونی!
مهرداد صدقی با "آبنبات لیمویی" به نمایشگاه می‌آید
عملیات اجرایی آماده‌سازی نمایشگاه کتاب تهران آغاز شد
دژهای پوشالی یهود به دادشان نرسید
حمایت شاعران از "وعده صادق" ایران
گنبد آهنین چه می‌داند از صریر قیامت سجیل
جشن نیمه شعبان هیئت کجا برویم؟
شاعران به استقبال نیمه شعبان رفتند/ کاش، سَحر، خاک رهِ « مهدی موعود » شوم
بهترین دعاها در شب نیمه شعبان به روایت امام صادق (ع)
"پایان جنگ"، "عزل منتظری و بنی‌صدر" و "فوت احمد خمینی" موضوع گفت‌وگو با کارگردان "احمد"/ احمد آقا حتی یک «واو» به صحبت‌های امام دست نزد!
ویکی موعود با ۴۰ هزار مقالۀ تخصصی راه اندازی شد
